متهمان این پرونده بی‌شمارند اما درد آلودگی هوا با برخی تدابیر مدیریتی و اختصاص منابع تا حدود زیادی قابل علاج است. بر اساس آمار سازمان اتوبوسرانی تهران، اکنون 6 هزار و 200 دستگاه اتوبوس در شهر تهران در حال تردد است که از این تعداد، 4هزار و 153 دستگاه گازسوزند.
شهرداری برای تأمین گاز سی.ان.جی این اتوبوس‌ها، راه‌اندازی 12 جایگاه را پیش‌بینی کرده است که برخی از این جایگاه‌ها فعالند اما از ظرفیت این جایگاه‌ها آن‌گونه که باید و شاید استفاده نمی‌شود و برخی جایگاه‌ها کمتر از ظرفیت خود به اتوبوس‌ها سرویس می‌دهند.
به نظر می‌رسد جانمایی نامناسب جایگاه‌های سی.ان.جی اتوبوس‌ها و دور بودن این جایگاه‌ها از خطوط اتوبوسرانی که بیشترین تعداد اتوبوس گازسوز را دارند دلیل اصلی سرویسدهی با ظرفیت حداقلی برخی جایگاه‌های گازرسانی است. برای مثال از جایگاه‌های گازرسانی غزال 9 و 10 در جاده آبعلی به دلیل دور بودن از مسیر اتوبوس‌های گازسوز چندان استقبال نمی‌شود.
با توجه به پیش‌بینی‌هایی که از سوی مسئولان در مورد افزایش تعداد اتوبوس‌های گازسوز شده است، بازنگری در جانمایی جایگاه‌های گاز اتوبوس‌های گازسوز را ضروری می‌گرداند. اکنون 12 جایگاه مخصوص گاز سی.ان.جی برای اتوبوس‌ها در شهر ساخته شده است اما مکان‌هایی که این جایگاه‌ها در آن احداث شده با استقبال رانندگان روبه‌رو نشده است.
شاید اگر جایگاه‌های گاز در کنار خطوط اصلی اتوبوسرانی و نه در مکان‌های دور از محل تردد اتوبوس‌ها ساخته می‌شد، این امکان وجود داشت که دست‌کم به 10 هزار دستگاه اتوبوس بدون اینکه ظرفیت هیچ‌یک از جایگاه‌های موجود خالی بماند سرویس داده شود. کارشناسان می‌گویند به ازای مصرف یک‌مترمکعب گاز، یک لیتر در مصرف بنزین و فراورده‌های سوختی دیگر صرفه‌جویی و از آلودگی ناشی از آن جلوگیری می‌شود و هیچ راهی بهتر از توسعه اتوبوس‌های گازسوز و بهره‌برداری 100درصدی از جایگاه‌های عرضه این سوخت پاک باقی نمی‌ماند.
استفاده بهینه از جایگاه‌های سوخت، نیازمند اصلاح و بازنگری در جانمایی این جایگاه‌ها در شهر است تا اتوبوس‌ها در کمترین زمان ممکن به پمپ‌های گاز دسترسی داشته باشند. در عین حال با توجه به اینکه 115 جایگاه گاز کوچک مقیاس در شهر فعال است و خودروهای سبک از آن استفاده می‌کنند، افزایش تعداد این جایگاه‌ها باید در دستور کار قرار گیرد تا میزان آلودگی ناشی از تردد خودروهای سبک نیز کاهش پیدا کند.
نظر شما